Komin að landamærunum

jæja, langt síðan við hentum inn færslu síðast. Við erum núna búin að sitja í rútu í 16 klst. Það var bara einum of yndislegt við Miðjarðarhafið að við frestuðum því endalaust að þoka okkur í átt til Sýrlands. En nú erum við loksins komin að landamærunum og sitjum á internet-kaffi í bæ sem heitir Antyaka. Hér kemur stutt lýsing á atburður síðastliðinna daga:

Eftir Istanbul fórum við beint til Efesus til að skoða rústir þessarar fornu borgar. Efesus er eins og Geysir Íslands. Ef einhver Tyrkneskur túristastaður dregur að sér fullar rútur af japönskum ferðamönnum með flottar Nikon myndavélar, þá er það Efesus. Rústirnar eru mjög vel varðveittar og tilkomumiklar en ég ætla ekki að vera að taka sögufyrirlesturinn á þetta.

Það var virkilega heitt þennan dag og við mjökuðumst dösuð gegnum rústirnar. Við náðum rútu seinna um daginn til Fethiye niðri við Miðjarðarhafið.

Innskot: Almenningssamgöngur í Tyrklandi eru alveg meiri háttar. Maður labbar inn á rútustöð og byrjar á að virða fyrir sér hundruð sölubása mismunandi rútufyrirtækja. Þegar sölumennirnir taka eftir þér æpa þeir hvern áfangastaðinn á fætur öðrum þangað til þú sýnir viðbragð. "Izmir? Istanbul? Ankara? Fethiye? Antalya? No? Where you go my friend?" Þannig er maður kominn af stað í rútu á notime.

Við vöknuðum á hosteli í í Fethiye og tókum dolmus upp í smábæ í grenndinni. Ætlunin var að ganga hluta af "Lycian Way" sem teygir sig 500 km eftir strönd Miðjarðarhafsins (þar er einfaldlega miklu skemmtilegra að kúpla sig út úr mesta túrismanum). Við gengum nokkrar klst niður að ströndinni Kabak þar sem við fundum mikla hippakommúnu þar sem fólk gisti í trjákofum og stundaði jóga. Við syntum þar aðeins í sjónum og héldum svo áfram að ganga þrátt fyrir að Þórhildur hafi snúið á sér ökklann á miðri leið. Skordýr settu svip sinn á alla gönguferðina. Það var vel þolandi en þau létu vita af tilvist sinni með allskyns óhljóðum. Engisprettur hoppuðu til og frá eftir göngustígnum, köngulóavefir slitnuðu er við gengum á þá og flugur af öllum stærðum og gerðum suðuðu í kringum okkur. Svitinn sem lak af okkur laðaði einnig til sín góða gesti. Gangan sem slík var hins vegar frábær og útsýnið yfir flóanna geggjað.

Við höfum gist síðastliðnar tvær nætur í George House sem er gistiheimili í litlu sveitaþorpi, Faralya. Faralya situr hátt uppi í skógi vaxinni fjallshlíð yfir Butterfly Valley sem afmarkast af risaklettum til beggja handa. Hérna er yndislega friðsælt og gott að vera. Fólkið hérna framleiðir allan matinn (lífrænt ræktaðan) á staðnum og er boðið upp á ótakmarkað magn af þessu góðgæti (aðeins 25 lýrur fyrir morgunmat, kvöldmat og gistingu í trjákofa.... ca 1800 kjall). Hér höfum við kynnst skemmtilegu fólki hérna sem flest eru fastagestir. Sumir eru virkilega víðförlir og gáfu okkur góð ráð fyrir komandi ferð til Sýrlands, Jórdaníu og Egyptalands.

Við erum eins og áður sagði komin að landamærum Tyrklands og Sýrlands og hyggjumst fara inn í Arabaveldið í kvöld. Settum rjómann af myndunum inn á Facebookið hans Kára. Við erum ekki komin með heimþrá enn.

Til hamingju allir þeir hnokkar og hnátur sem voruð að útskrifast. Til hamingju með afmælið amma Ásta og mamma Ólína. Vid erum i algjoru krummaskudı tannıg ad vıd hrıngjum ekkı nuna.

Athugasemdir

[Egill (IP-tala skráð) 16.6.2008 kl. 16:03]

"Efesus er eins og Geysir Íslands"

Nice one

Er bara í vinnunni og hef ekkert að gera. Ákvað að koma með smá diss.

Er ekki bara stuð?

Bið að heilsa Allah.

 -Egill

[Kari (IP-tala skráð) 17.6.2008 kl. 16:28]

Allah er reyndar eins og Gud, the shy type. Skila tvi ef eg hitti kauda.